Strach ponad wiarą

A.R...

Zmrok zapadł, wskazówka zegara wskazuje północ,
Na dworze lampy prześwitują przez mrok.
Kładę się na łóżko, zamykam oczy,
Myśle jaki mój sen będzie, o czym,
Miłe wyobrażenie, wytwarza uśmiech,
Mały błysk w myślach i tylko ściany puste,
Patrzą na mnie i spływające łzy,
Wiesz dlaczego? Bo tym błyskiem byłaś Ty!
Jest coś czego oszukać sie nie da,
To wspomnienia i uczuciowa bieda.
Wciaż przypominają mi o swoim istnieniu,
Nie chcą zostać pokornie w cieniu,
Staram się patrzeć na świat przez pryzmat różowych okularów,
Lecz nie da się ugasić w sercu tego bolesnego żaru.
Brakuje siły i motywacji i odwagi,
Przedewszystkim brakuje wiary,
A nad tym wszystkim króluje strach,
By znów nie stało się jak ostatnio tak.
Tego byłoby już za dużo, bo serce wciąż płonie,
Powtórzenie tej historii... to byłby koniec...

autor

Somebody

Napisany: 2007-01-14 Dodano: 2007-01-15 00:03:32

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie