strach przed ...

Mam miłość na drodze i na każdą bliznę się godzę.
Zwodzę własne serce przeciwstawiam się potędze.
Miłości nikt nie poskromi muśnięcia dłoni.
Potu na skroni ,lecz me serce miłości już nie trwoni.
Bo się za bardzo boi ,dlatego się chroni.
Tak skutecznie broni przed kochaniem.
Kolejnym bolesnym złamaniem.
Ciężko jest wstać a tak łatwo znów upaść.
Ciężko mi nawet pisać o tym.
Żaden czyn żaden rym nie opisze bólu.
Nie jestem w stanie ominąć muru w mojej głowie.
Ciężko mi dać szanse samemu sobie.
Uciekam przed tym jak najdalej to objawy paranoi małej.
Od pewnego czasu całkiem stałej. Dalej się zamykam.
I uśmiechu na ulicy z naprzeciwka unikam.
To boli mimo woli w mej monotonii.
Nie wiem czy potrafię jeszcze kochać.
Bojąc się ,że znów będę szlochać.

autor

szazi

Napisany: 2004-08-20 Dodano: 2004-08-21 12:16:57

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie