Straciłam

O tym jak ważna jest przyjaźń...

Chciałam opowiedzieć
ile we mnie wspomnień
tak, straciłam
straciłam przyjaciela
ale takiego od serca
na dobre i złe
nie chce Cię znać
krzyczałeś
ja milczałam jak grób
już się nigdy nie spotkamy
a ja wtedy pomyślałam
idź sobie! Nie potrzebuje takich przyjaciół
wróciłam do domu
przepełniona głębokim żalem
dlaczego?
bo brakuje mi przyjaciela
brakuje mi Ciebie
jak kiedys byłeś
gdy poznaliśmy się we wrześniu
teraz pragnę uciec
już tak nie chce nie chce!
zarzucileś mi coś czego nie uczyniłam
mówisz że się tłumaczę
a ja się tylko bronilam
Dloaczego tak postępujesz?
Czy aby na pewno się dobrze z tym czujesz?
Dziwię się,
że nie zjadło Cię jeszcze sumienie
bo jesteś kimś innym
kimś kogo mi bardzo przypominasz
w gestach i czynach
on też taki był
ale szybko się zmył
nie pożegnał się słowem
ni gestem
ale mam nadzieję
że Ty wciąż jesteś
Wbijasz mi szpilę głęboko
albo to jest nóż
nie powiem dokladnie
bo tak samo boli
wyżera moją duszę
bo w skrócie ja Cię bardzo lubie
ale nie mogę pozwolić
żebyś mnie równał z ziemią
co to ma być?
jestem nikim?
Nie myślę tak
wręcz odwrotnie
ale to innym razem
później Ci o tym powiem...

Zastanów się...

autor

jess

Napisany: 2008-02-23 Dodano: 2008-02-23 08:19:40

Ten wiersz przeczytano 973 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie