Straciłam balladę

Uwagi mile widziane :)

Zaczynamy.
Zamykam oczy i poddaję się dźwiękom
z moich wewnętrznych obrazów.
Za jednym pociągnięciem, powietrze
wydmuchiwane z klatki piersiowej .
Pokój zaczyna się obracać.
Skupiam uwagę na białym świetle,
które coraz mocniej świeci. Dostrzegam
drzwi, pełno drzwi. Otwieram i szukam.
Pokoje wypełnione twarzami. Niektóre
z usmiechem, inne zdesperowane, kwaśne
z pomarszczonymi brwiami. Są i ci, którzy patrzą
każdym możliwym wyrazem twarzy.
Pokój przechyla sie w lewo pod skręconymi
rzęsami. Nagle wszystko jak ciasto zaczyna się
kruszyć.Stopiona w jedno z podłogą. Ciemno. Miękkie koce pieszczą moje ciało. Coraz bliżej
nadziei, za chwilę będę szczęśliwa, gdy światło zupełnie zgaśnie.
Lecz wszystko sprowadza się do poziomu podłogi.Na ślepo od
spokoju do prędkości. Jak mysz z szybkimi nogami,pietrzącymi nad
podłogą. Widzę dziurę w ścianie, po obydwu stronach. Odpoczywam,
pod okiem swoich rodziców - przysięgam już dawno nie było mi tak dobrze. W pewnym momencie, coś szarpie, wyrywa mnie z ich objęć.
Grzmotana przez rzekę w kierunku krawędzi wodospadu i końca ciemności. Tu jest dość ciepło, spoglądam w górę nie widzę nic.
Jeszcze jeden oddech i podporządkuję się ciszy snów.

autor

Mirabella

Napisany: 2017-12-05 Dodano: 2017-12-05 12:09:14

Ten wiersz przeczytano 2020 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Obrazkowy Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie