Stracone...

Starówki kwiecie otoczone w rzekę,
płynie myślą, dziś wspomnieniem,
ciemna woda smutkiem zerka w oczy,
czy aby nad To czegoś nie przełożysz.

Racji nurty nieprzebrane,
smutek zalewa, gdy niosą oczy zapłakane,
rana nieleczona gangreną zachodzi,
trzeba bezpowrotnie amputować.

Myśl o członie tym zostanie,
cięcie rozgrzebie niezapomniane,
proteza nie zasłoni przeszłości,
czule zachowa to do starości.

autor

punk_mag

Napisany: 2006-01-10 Dodano: 2006-02-19 15:21:40

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie