straszna opowieść

Dziewczynę o bladej cerze w śnieżnej sukni
zauważyłam wśród drzew i krzewów,
a w jej oczach był ogromny ból i smutek.
Tak bardzo cierpi...
Jej dusza woła o pomoc,
lecz nikt nie słyszy jej wołania.

W samotności siedzi przy rzece
patrząc na własne odbicie.
Łzy z jej policzków
strumieniami spływają do rzeki.
Wiatr próbuje zmniejszyć cierpienie
i wysusza jej łzy na policzkach,
lecz wciąż napływają nowe.

Wiatr się nasilił,
a drzewa zaczęły poruszać gałęźami.
Jakby przeczuwały co się stanie....

Łzy już nie spływały.
Rozpoczęła się walka z własnym sumieniem.

Ona wstała,
a wokół jej zebrały się leśne zwierzęta.
Dziewczyna powiedziała
- żegnaj
i nagle wszystko ucichło.
Zwierzęta odeszły,
a wiatr umilkł.
Już nie było bólu i cierpienia.
Już jej nie było.

autor

Księżniczka:)

Dodano: 2008-09-09 13:40:43

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie