straż nocna

nocnego ogrodu strzegą wartownicy,
oddani swej misji w niezłomnym skupieniu,
z obliczem cherubina, lub anielicy
emanują światłem w księżycowym lśnieniu,

nigdy nie omsknie się ręka strażnika
i każdy cień schwyci jego szare oko,
pozornie ślepe, do środka zwrócone,
w kamiennej powiece, rozwartej szeroko..

złudzenie sprawia, że ruszać się zdają,
gdy księżyc się wnosi nad dachem kaplicy,
nadziany, jak żółwie, okrągłe jajo
na czubek ku niebu wzniesionej iglicy..

wszystkie ścieżki nas tam prowadzą,
wszystkich nas czeka ze słońcem rozstanie,
parki nić przetną i motek oddadzą
w ręce szarych stróżów -
- Wiecznie Nocnej Zmianie...

cmentarne anioły są tak cudne, że w swoim niemym zachwycie zapomnieć mi przyszło na chwilkę, co tak naprawdę dla nas znaczą.. na chwilkę..

autor

ash

Napisany: 2006-08-15 Dodano: 2006-08-15 00:07:29

Ten wiersz przeczytano 759 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie