Strażak Antek

Antek strażakiem zostać chciał
Ogromną pasję i siłę w sobie miał
Uczył się pilnie rozwijać linię
Chciał być najlepszym strażakiem w gminie
Żona marzyła o mężu strażaku
Wolała żeby gasił pożary niż pracował w tartaku
Przecież to zawód tak uwielbiany
Przez wszystkich ludzi najbardziej doceniany
Ćwiczył Antek co dzień, kondycja być musiała
Dużo satysfakcji remiza mu dawała
Gdy słyszał syrenę biegł ile sił
Gdzieś ktoś na alarm w wielki dzwon mocno bił
Ruszył Antek wozem, gdzieś się pali las
Wybiegł z wozu, złapał węża i w trawę po pas
Męczy się biedny, wszystkie siły traci
Wie, że może liczyć na strażaków braci
Walka z płomieniami, to go kręciło
Chciał być w Jelczu nawet gdy się nie paliło
Żona szczęśliwa że Antek ochotnikiem
Gdy on jechał wozem, machała mu idąc chodnikiem
Czyścił chłopak sprzęt i dbał o swe wozy
Nie zważał na wiatry, burze i mrozy
Na każdej akcji zawsze był
Tym pięknym strażackim życiem już tylko żył
Swoją jednostkę reprezentował godnie
Gdyby nie jeden dzień gdy zgubił spodnie
Biega Antek, lata i wszystko wywraca
Nagle coś go tknęło, na pięcie się odwraca
Widzi spodnie czyste, koszarówka nowa
Za bycie strażakiem od komendanta nagroda
Został Antek rycerzem w posłudze Floriana
Ratować ludzkie życie, ta walka została mu powołana

autor

Io Sono Chyża

Napisany: 2013-11-13 Dodano: 2013-11-13 19:52:42

Ten wiersz przeczytano 2814 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie