Strażnik tajemnicy...

Ja już nie walczę...sens fizycznej wojny straciłam na starcie...

Nie chce już żyć...
...
Przecież ja wcale nie żyje...
Plątam się jedynie...
Przechadzam...
W celi,gdzie na ręce strażnika me życie składam...
Pustym ścianą swe sekrety odsłaniam...
Bo to jedyni przyjaciele...
Którzy pozwalają mi się wypowiedzieć...
Lecz czy to na pewno przyjaciele..?
Przecież muszą tu stać by chronić innych,
Przed moimi myślami chorymi...
Przed moją duszą skażoną...
A raczej jej na światła dziennego odsłoną...

autor

Obce imię

Napisany: 2007-01-04 Dodano: 2007-01-17 17:08:30

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie