Stróż Anielskiego Chłopca

Tworząc poniższy wiersz czułem, że jest to coś, co chciałbym napisać a zarazem coś, z czym łatwiej mi się utożsamić... Bo mogłem spojrzeć na siebie inaczej...

Świat już zapomniał o pewnej parze,
Którą jeden chłopak opisał oczami marzeń,
W jego opowieści ktoś marzył o dziewczynie,
Ona poprzez uśmiech potrafiła radość przynieść.

Dobrze znam tę historię, często o niej mówi,
Powtarza ją w myślach, choć ostatnio się pogubił.
Często mi go szkoda, kiedy siedzi samotnie,
Bo powinien się uśmiechać, o smutku zapomnieć.

Wiem jednak dobrze, że chłopak z opowieści,
To po prostu on sam w świecie nieco lepszym.
Gdzie każda chwila ukazana jego oczom,
Jest odbiciem tego, co serce i myśli noszą.

Słyszę bardzo często, gdy nad rankiem zasypia,
Jak szepcze czyjeś imię, zadając parę pytań...
Nikt go nie słyszy, to w myślach mówione słowa,
Zagubionego chłopca, radości pełnego wczoraj...

Dziś było tak samo, gdy zasnął po dwóch dobach,
Jak co dzień prosił o powrót do pełni zdrowia.
Teraz spokojnie śpi, nie zdając sobie sprawy,
Że niebawem mu przyjdzie obecne życie zostawić.

Niejednokrotnie w snach (choć ich nie pamięta),
Ujrzał swoją przyszłość, radości była pełna,
Nie uwierzyłby jednak, kim będzie osoba,
Z którą mu przyjdzie szczęście zbudować.

Dlatego właśnie nigdy sobie nie przypomni,
Treści tych snów ani także im podobnych.
Tak będzie lepiej, bo gdy staną się prawdą,
Nie będą tylko wierszem z niezwykłą magią...

Dzisiaj mimo problemów myśli o niej często,
Układając zdarzenia, jakby inna była przeszłość,
Ma głowę pełną marzeń (tam wszystko proste)
Mimo że mu ciężko przez chorobę i jej postęp...

Gdy zasypia, o coś prosi, spełnię jego prośbę,
Zatrzymam ból, by na duchu go tym podnieść,
Choć prawdziwe zdrowie, którego tak pragnie,
Dziś tylko istnieje w historii znacznie barwnej.

Słysząc, że do pełni zdrowia już nie wróci,
Napisał pewien wiersz i przestał się smucić,
Bo obraz spokoju ponownie był mu bliski,
I siebie odnalazł na nowo w tym wszystkim.

Często widzi przeszłość, szuka w jej śladach,
Pewnego elementu, który się nie zgadza,
Czegoś, co wyjaśni, dlaczego jest mu ciężko.
Jeszcze znajdzie odpowiedź, kiedyś na pewno.

Niebawem się obudzi, lecz inaczej niż ostatnio,
Bo oznaki choroby znikać powoli zaczną.
I niezależnie czy ten efekt potrwa długo,
To na zdrowie już nie spojrzy, oczy mrużąc.

Jest też dziewczyna, bez ustanku o niej myśli,
Marząc każdego dnia, aby być jej bliższym,
Na wspólne spotkanie (jak dziś mu się śniło),
Będą mieli szanse, lecz niewielką ilość.

Zostawię mu słowa, choć przemówię jeszcze,
Niespełna dwa miesiące przed jego odejściem,
Wtedy właśnie zrozumie, co czuł od zawsze,
Że dla niego czas odejścia już nadszedł:

"Słyszałem Twoje prośby, mój Anielski chłopcze,
Lecz tego, co Cię czeka, nie potrafisz dostrzec,
'To nie jest moje miejsce' poczułeś tak ostatnio,
Kiedy przez chorobę zacząłeś czuć bezradność.

Przyjdzie taki dzień, decyzja nie będzie prosta,
Z obecnym życiem będziesz musiał się rozstać.
Może kiedyś wrócisz, odzyskasz swoje szczęście,
Jednak wówczas już... inną osobą będziesz..."

Często chciałoby się ułożyć mnóstwo rzeczy od nowa... Mieć inne życie, zostawić wiele spraw i odejść, aby raz jeszcze wszystko zacząć... Jedni o tym mówią, inni odchodzą bez słowa...

autor

Angel Boy

Napisany: 2018-12-01 Dodano: 2018-12-03 15:15:12

Ten wiersz przeczytano 2873 razy

Oddanych głosów: 77

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie