Strumyk
Typ lirki pośredniej, uczucia wyrażone poprzez przyrodę...
zapatrzony w strumyk
jego nurt szemrzący
płynie od pokoleń
mój kiedyś się skończy
zazdroszczę mu tego
że wciąż taki czysty
ja płynąłem w nurcie
nie tak oczywistym
opływa kamienie
głaszcząc je swym nurtem
mój był trochę inny
bywałem też durnym
zazdroszczę mu tego
że wie jak ma płynąć
mną głazy kierują
nie umiem ich minąć...
autor
jozen
Dodano: 2019-06-08 21:51:05
Ten wiersz przeczytano 909 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Witaj Marylko,dziękuję za wizytę i komentarz,
pozdrawiam cieplutko :)
Zenon
Witaj @marcepani,dziękuję i pozdrawiam :)
Zenon
W przemyśleniach płyniesz. Życie i przyroda dobre
zestawianie
Pozdrawiam serdecznie :)
- życie jak rzeka, która płynie do morza, a na
początku i u źródeł - czyściutka...
Dziękuję Marto, pozdrawiam cieplutko :)
Zenon
Ciekawie napisane :) Pozdrawiam serdecznie:)
WItaj Wiktorze, dziękuję za Twoje słowa. Pozdrawiam
serdecznie :)
Zenek
Niespotykane zestawienie. Podoba się.
Pozdrawiam serdecznie:) - Zenku? - chyba tak...