Strzelec

Na niebie równikowym
pół-człowiek
pół-koń
z uniesionym łukiem i strzałą

niczym przyczajony tygrys
ukryty smok

bez stosownej zapowiedzi
uderza bezlitośnie silnym
miłosnym impulsem

prosto w delikatne serce
pogrążonego w codziennym marazmie
samotnego Baranka
drzemiącego
na ziemskim pastwisku

Sumerski bóg wojny
za nic ma
ból niefizyczny
uderzonego w czuły punkt
Ari

nawet najsilniejsze gwiazdy
Hamal
Sheratan
i
Mesartim
o podwójnym blasku
poddają się bezsilnie
nieokiełznanej mocy
miłości

Centaur
niepokorny
niezwyciężony

w żywiole ognia
rozgrzany do czerwoności
nieskończonego stopnia

jak

wampir energetyczny
wgryza się w aortę
spija
spływające potężnymi strumieniami
życiodajne soki
łez

pęcznieje
w coraz większą potęgę
sycąc się
nieszczęśliwą miłością
Arietis

jaki koniec tej historii
zapytaj niebo
o północy

dla niemożliwego do zapomnienia Strzelca

autor

Beti666

Dodano: 2009-06-06 19:22:23

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie