Stuknięci

Stuk stuk
Stukstuk
Złączonych pragnień
W czubkach dwóch palców
I rozbiegane oczy błyszczące
W tunelu z wysokiej trawy pszenicy
Wśród ścieżki- tory

Wysłano po nich posiłki
Uciekają
Stukstuk
Śmieją się w twarz terminarzowi
Proszą wręcz
O przejeżdżający pociąg tu
Gdzie Stukstuk
Kroków i serc dwóch

Nie ma strachu
Bezpieczne twe pożądanie
Gwałtowność na ledwe zawołanie
Tędy nawet bezdomni nie chodzą
Nie ma kocy brudnych łzami
Tylko dzieci uczące się
Życia wiecznego
Co nie znają śmierci

Nie znajdą ich

To może być wśród pszenicy
- myślą
Nawet ostów
- po zastanowieniu
Zwiększanie źrenicy
Oczu niebieskich i brązowych
Spotkało się niebo z ziemią
I powstał nieznany horyzont

Zagubieni po krańce – Atlantyda
Stukstuk
Stuk stuk
Stop

Ach to tylko nasz przyjaciel wróbel
Leć z nami!
Stukstukstuskstukstukstukstukstukstukstukst uk… szybciej

autor

Avriesal

Napisany: 2008-06-13 Dodano: 2009-05-22 09:28:41

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie