Stulecie
To my Ci wielcy
Uśpieni w gazet historiach
Tak puści w pałacach
Za szklanych ekranów błaznowie
Dumni z pogardy litaniach
Ukryte białe twarze
Tak to my wielebni błaznowie
Na sznurkach stuleci osadzeni
Ogłuszeni jutra wizją
W grzesznej farsie aktorzy
Tancerze beznadziei wieków
To my dusze szklane
Pod nieba łuną
W blasku Luny nieczułej
Tworzymy nowe pokolenie
Krzycząc równym tempie
Witaj smutne stulecie!
autor
Kjuik
Dodano: 2021-02-03 23:23:57
Ten wiersz przeczytano 1098 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
mm faktycznie zjadłam parę, przepraszam :)
Pozwolę sobie za Anną.
Dość ciekawie skłaniasz do refleksji..(P.S. chyba
autor wiersza był głodny, bo pozjadał literki)
Pozdrawiam :)
Dusze szklane.
Zamyśliłam się. dziękuję.
czuję ironię!