Stwórz coś, ale swego

Możesz złościć się, wydzierać,
mi to zwisa i powiewa,

nie przejmuję się tym wcale
i to robił będę dalej,

bo ja sens w tym dobrze widzę,
chcesz to pojąć, to stań bliżej,

ja przedstawię ci to z bliska,
bo to sprawa oczywista,

ty spoglądasz wciąż z daleka,
na to wszystko i narzekasz,

że nie umiesz, nie rozumiesz,
chcesz narzekać, to stan w tłumie,

razem z tymi,
co tak szydzą i zazdroszczą,
ja się ciebie pytam, po co?

Czy potrzebne jest to komuś?
Nie rozumiesz, won do domu,

w swoim kącie, rusz swą głową
i użalaj się nad sobą,

weź zastanów się nad życiem
i nad swoim marnym bytem,

no bo co posiadasz swego,
jak spoglądasz na innego,

chcesz wydrapać jemu oczy,
zabrać wszystko, co on stworzył,

co budował całe życie,
chcesz odebrać,
szkoda mi cię,

jest mi szczerze żal już ciebie,
sam nie widzisz,
jak się czołgasz po tej glebie.

autor

wasky

Napisany: 2013-12-02 Dodano: 2013-12-02 00:22:05

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie