subtelne kobiece cierpienie

Ujrzałam dziś w tłumie sztucznego szczęścia
subtelne kobiece cierpienie

Nikt z wielu.. nie spojrzał
Nikt przecież nie chciał zauważyć
Ja jedna widziałam

Na mokrej od łez ławce
Siedziała delikatna kobieta

Policzki miała suche
Spojrzenie beznamiętne
Rumieniec dziewczęcy
gdzieś porwał jej wiatr

Tak pięknie znosiła ból
Tak ciężko było jej oddychać
Gdzieś na krańcach zmysłów
dławiły ją suche łzy

Widziałam jej ściśnięte wargi
szczelnie tłumiące krzyk

Widziałam jej ściśnięte serce
nie dopływała do niego krew

W jednej chwili zapadł się
Jej mały- wielki świat

Zmrużyła zmęczone oczy
Za wcześnie ją obudził
Za wcześnie odebrał jej sny

ta kobieta jest jak mój cień ciesze się jednak że mam teraz swoje słońce nie potykam się już bo moją droge oświecasz Ty..

autor

creative

Napisany: 2007-03-21 Dodano: 2007-03-21 21:25:04

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie