SUKCES

Za gardło człowieka sukces złapał.
Dalekim mirażem olśniewa.
Rozbudza nieokiełznany zapał,
do heroicznych czynów zagrzewa.

Człowiek za nim ślepo podąża,
Pragnie dotrzymać mu kroku.
Sukces nieśmiało go okrąża,
tak niewinnie zachodzi z boku.

Coraz to dłuższa staje się drabina,
jeszcze troszczeczkę,sięgnie obłoku.
Sukces niezmordowanie się wspina,
wraz z nim człowiek w amoku.

Kiedyś ujrzy przerażony.
Nie ma końca przepastna drabina,
biedaczysko,przez sukces osaczony,
niczym w kniei łowna zwierzyna.

Miota się człowiek w sukcesu sieci,
jakże mocnej,ze złotej nici tkanej.
W oddali światełko wolności świeci.
Czy już na zawsze zabranej?

autor

Romanowski

Napisany: 2005-11-25 Dodano: 2005-12-03 17:55:35

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie