Sukienka kloszem powiewa

Pachnąca lawendą

Ty miła jesteś obok i pachniesz lawendą
Staje się rycerzem, kiedyś przybłędą
Przebłądziłem wiele miejsc –szukając
Oczyma ogarniałem świat, piękna nie znając

Dziś otulam się pięknym i łuną księżyca
Srebrna poświata ubiera nas w cienie oboje
W twoich włosach, pod oczyma barwi lica
Znalazłem ciebie pachnącą, znalazłem ostoję

Jesteś obok, sukienka kloszem powiewa
Poświata luny na twoich pięknych licach
Boje się zjawiska spłoszyć tchnieniem
Oczarowany tobą –jesteś moim natchnieniem

Dotykam wzrokiem twoich miejsc czułych
Powtarzać bym pragną, jam twój luby
Noc, księżyc, tak wyglądać musieli anieli
Których na płótno nakładał Botticelli

Dotykasz mnie swoimi oczyma-tyś dziewica
Rozpalasz ognisko, w nim płomienie miłosne
Za mną lata zostały, dziś jesteś w wiośnie
Moje oczy, dusza, serce się tobą zachwyca

Czuję w sobie puls krwi, jak kowalskie młoty
Niech noc trwa, zamieniam je na noce białe
Ogrania mnie wszechświat, moje serce oszalały
Zapisuję twoje piękno w sobie, na twoja chwalę

Skroń siwizną w srebrze błyszczy, prawie lśni
Płomień w topiony w sercu z rozkoszy omdlały
Noc lipcowa, we mnie piękno, wobec świata mały
Twoja główka na ramieniu, moich słowach śnij
Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2019-06-16 Dodano: 2019-06-16 09:09:23

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie