Sumienie...

Temu którego już z serca i pamięci swojej wyrzuciłam.....

Nocny szum...ciszę rwie
wprowadzając w drgania serce me...
Żalem, smutkiem, poruszone przez alkohol zwyciężone.
Umysł wciąż powraca tam, gdzie wspomnienia skryte mam...Tak by nikt nie odgadł ich...
Gdyż sekretem strasznym są narodziwszy w nocy się za kotarą okruciestwa przez wyrzuty społeczeństwa...
Gaśnie światło... gwiazdka znika...
serce milknie chce prawnika..., bo osądu boi się i że znowu zdradzi się...
Milknie serce, gwiazdka gaśnie, słońce wschodzi, noc odchodzi w otchłań którą dziś spoglądam i sumienia tam wyglądam, lecz... daremne trudy me bo to serce dzieli się...
Głosu swego szukam w nim nie znajdując wnętrza w tym co przyniesie los, skradając się przez płomienie dawnych dni, pokładanych pod mogiłą cierpień i wysiłku mego, tak cięzkim bólem naznaczonego...
Tak więc oczy swe zamykam i w kraine dawnych marzeń znikam...
Nie szukajcie teraz mnie bo me serce łączy się...

...

autor

belligerent_ona

Napisany: 2004-02-27 Dodano: 2005-11-09 20:08:59

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie