Sumien(n)ie

Ech, jak zwykle super wiersz, choć puenta jak dla mnie
zaskakująca,
poZdrówka ślę :)

Bardzo dobra melancholia i puenta skłania do
przemyśleń, pozdrawiam ciepło.

Czasami nadgorliwość nie popłaca.
Życiowy wiersz.
Pozdrawiam.
Marek

coś za coś choć nie zawsze warto

A może ostatni wers zmienić tak?
Na śniadanie chciał befsztyk.

dobry był, gdy był.
i nic nie zmienia
wspomnienia. :):)

Czas przeszły jest jednym z najgorszych powodów braku
jutra

Zagubiłem się wśród płatków róż,
jej ust.
Związałem zapachem włosów, na amen.
Sakrament jej ciała działał jak afrodyzjak.
Sumiennie grzechy wyznałem,
powtarzałem ze skruchą - długo,
ciepło, z przejęciem.
Spadłem w głębie piekieł,
uniosłem się w niebo. Siebie oddałem lecz NIE
zażądałem oddania bez reszty.

Zostałem, w czasie przeszłym. Być może na zawsze.

Wooow, Spadał w głębię - z przejęciem :)

@Vick Thor :-)
conscientia - sumienie, ciekawy wpis, zagadkowy...
dziękuję, że mnie odwiedziłeś :-)

nigdy nie mam z tym problemów,
i to do powiedzenia,
że odkąd pamiętam
nie mam conscientia

zmysły , uczucia , i prawda wiersz doskonały

bardzo ładny wiersz, pozdrawiam :)

Ładnie, puenta sprowadza na ziemię:)

Fajnie mnie zaskoczyłaś. przeczytam jeszcze raz.
Pozdrawiam.:)