Sutra

Czym że jesteś na tym padole,
bolące skronie ,
różnaniec o białych wierszach ,
zużyty modlitewnik -potęguje słowa letargu.

Obracasz monotonię w erupcję mieszaną
i żyjesz, i żyjesz
i wołasz , i wołasz
raz po raz
rozrywasz siebie ,drżące bramy ust
garściami łapiesz dech.

W głuchym rozkazie skrywasz twarz
i bolejesz, i bolejesz
i klękasz ,i klękasz
uchylasz witraże
z czołem przy ziemi
recytujesz mantrę zwrotka po zwrotce
zawrót głowy ,niestabilne wirowanie.

Zapomnienie, niewdzięczna godzina
gorejące wnętrza ,wyplute wołanie, wzywasz
i krzyczysz, i krzyczysz
i zastygasz, i zastygasz
w niezliczone razy .

Sutra niezliczonych znaczeń.
Osiągasz cudowną jej zasługę
przyjmując ją z milczeniem
odchodzisz.

autor

sylvie

Napisany: 2013-11-27 Dodano: 2013-11-27 16:52:27

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie