Śwanto Warnijo

Łón mnioł recht.
Som nosz Śwanty Papstyż poziedzioł.
Colo tako Polsko je, to każdan ziy.
To dlaczamu Naśwantsza Matulka,
warnijskam dziwczoczkom pokazała, a nie jandzi?
Tyż po naszemu z niami rozmoziała.
Warnijo nopsiankniajszo je i bandzie.
Cichuchno i zielóniuchno łu noju wszandzie,
bociony i ziorozie po łónkach szpacyrujó
na strugach, jyziorach łabandzie pływajó.
Na coly Warniji kapelki maluśkie i zianksze,
ale jenaksze.
Dołobkoła tak puchnie,
co pewno takych parfinów nie loddo.

Pagórki i wzgórza piaszczyste,
codziennie piękno przed światem ujawniają,
wiosnę w mym sercu wciąż wywołują.
W miętowych lasach jej uroda jak w licach jest zaklęta.
Nie wiem dlaczego Matka Maryja Ją wybrała,
to tajemnica jest wciąż niepojęta.
Różne i trudne mej Ziemi losy,
Warmia była i jest zawsze Święta.






Mnioł recht- miał rację.
Poziedziol- powiedział.
Rozmoziała- rozmawiała.
Colo- cała.
Każdan- każdy.
Ziorozie- żórawie
Ziy- wie.
Łu noju- u nas.
Dziywczoczek- dziewczynka.
Jandzi- gdzie indziej.
Struga- strumyk.
Kapelka- kapliczka.
Jenaksze- inne
Puchnie- pachnie.
Parfinów nie loddo- perfum nie ma.

Gwara warmińska.

autor

Annna2

Napisany: 2020-10-20 Dodano: 2020-10-20 09:45:47

Ten wiersz przeczytano 1569 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie