Świadczenie obiecane

bardzo, bardzo dziękuję za ten wiersz, prosty,
normalny, a tak mocny, że aż serce zaciska... jestem
pod wrażeniem...
myślę, że miało być "żydowskim królem" albo "żydowskim
coolem":-)

Marku! - dziękuję za uwagę dla mojego wiersza.
Problem skrajnej biedy lub głębokiego niedostatku -
zwł. wśród inwalidow z przyczym psychiatrycznych lub
niedostatkow umysłowych - to wciąz jeszcze
bardzoszeroki problem społeczny. Obejmuje
prawdopodobnie kilkaset tyś. osob - często - mimo
wieloletniej pracy zawodowej. Czasami problemy tych
ludzi - ludzi takich jak ja - znajdują rozwiązanie
dopiero z zakończeniem ich zycia... - Nie zawsze w
sposob naturalny.
Zbyt mala pomoc materialna, zbyt kiepska opieka
psychiatrczna i praktycznie - zerowa opieka prawna,
ktorej ludzie tacy jak ja - potrzebują, a na ktorą -
odpłatną - po prostu ich nie stać.

Poruszający przekaz skłaniający czytelnika do
refleksji nad społecznymi problemami dotyczącymi wielu
z nas.
Pozdrawiam Wiktorze.
Marek

Janeczko i Małgosiu! - wiem, ze z uwagi na Waszą
osobistą formację - zauważacie wiele bolesnych
problemow i znajdujecie dla ludzi swoje zrozumienie. -
Za to - serdecznie Wam dziękuję.
Malgosia pisze, ze "życie jest takie niesprawiedliwe".
- to nie tak: zycie dla ludzi nie jest takie same, ale
- to ludzie są niesprawiedliwi. Szczególnie przykre
jest to, ze ludzka niesprawiedliwośc - przejawia się
czasem w ustawach, które mimo pracy - dotknętym w
młodym wieku niepełnosprawnścią - praktycznie nie
pozwala na wypracowanie sobie lepszego losu.
Pozdrawiam Was z ogromną sympatią:)

Halinko! - dziękuję ci za dostrzeganie problemu i
pelen zrozumienia komentarz. Zauważyć chcę , ze w
zaiązku z dzialaniem PFRON wiele zmieniło się w
sprawie zatrudnienia niepełnosprawnych z przyczyn
psychiatycznych, jednakze obowiązująca od początku lat
dziewięćdziesiątych ustawa emerytalno-rentowa -
praktycznie - nie pozwala na zwiękrzenie świadczenia
rentowego - nawet w przypadku wieloletniej pracy osoby
zainteresowanej.
Serdeczności:)

Wiktorze, bardzo mnie poruszył Twój wiersz. Życie jest
takie niesprawiedliwe.
Pozdrawiam serdecznie :)

Jastrzu! - gościu - dokonująć kradzieży- nieco
cynicznie - kierował się zdrowym rozsądkiem. Jednak -
kraść - niestety nie potrafię i zostalbym pewnie
zlapany, a w więzieniu - przypuszczm, ze bym sobie nie
poradzil. - Tak więc- mimo kilkudziesięcioletniej
pracy z ubezpieczeniem - wciąż mam rentę mnijszą od
ustawowo minimalnej - i ZUS - powyższ mi świadczenie
(rzekomo z lasku=i ustawodawcy)do wysokości
minimalnej. Wszelki wysilek wielu osób pracujących po
uzysakniu prawa do renty - ze względów ustawowych -
skazany jest na kompletne fiasko - jako nie mogący
przynieść jakigokolwiek zwiększenia ich świadczenia
rentowego. Tak więc - mimo otrzymywania renty i
niedrogiego wynajmu pokoju (jedynie niedrogie
rozwiązanie "gwarantuje mi" stały przychod) - wciąż -
dla skromnego utrzymania - muszę zbierać złom i
butelki. No i co? - chyba - jak dotąd - muszę być
dumny, ze sobie radzę...
Pozrawiam serdecznie:)

Wołanie na pustyni... Celne, słuszne i świetnie
podane.
Pozdrawiam :)

Białe Słońce... - niektorym osobom refleksje nasuwają
się same.
Na marginesie odpowiedzi na komentarz - powiem, ze
obecna ustawa emerytaln rentow z lat
dziewięćdziesiątych - mlodych inwaldow- praktycznie -
mimo pracy- w razie większej utraty zdrowia - skazuje
ich na biedę - prowadzaćą nawet do bezdomności.
Praktycznie - z uwagi na przemyślane i potwornie
nieludzkie regulacje - nie pozwala na wypracowanie
poprawy losu.
Pozdrawiam serdecznie:)

Krzemanko! - wiem, ze zawsze czytasz ze zrozumieniem.
Cytat z piosenki Anny - "Germanki"funkcjonuje jedank
na tle szarej normalności i powstawal w trudnych dla
wielu - zwł. dla kobiet - okresie PRL.Obecnie -
dlugoletnie b. poważne ograniczenia w wykonywaniu
pracy - mimo wieloletnigo jej wykonywania - rodzą
świadczeniową "czarną noc" wraz z nastaniem
niemożności wykonywania pracy. Jest duzy
instytucjonalny wysilek państwa w kierunku aktywizacji
zawodowej ludzi niepełnosprawnych z powodu ich
wlasności psychiczno-umyslowych, ale to - dopiero od -
może dziesięciu lat. wcześniej - ludzi ci- przewaznie
nie pracowali lub wykonywali jedynie prace dorywcze po
za systemem ubezpieczeniowym. Jednak - nawet
kilkudziesięcioletnie wykonywanie pracy objętej
ubezpieczeniem emerytalnym - przy minimalnym
wynagrodzeniu oferowanym takim ludziom z reguly - nie
daje podstaw do wystarczającej do utrzymania renty czy
emerytury.
Pozdrawiam serecznie:)
Ps. w Mc. Donaldsie widzialem nawet dziewczynkę -
kobietę dotkniętą tzw, zespolem Downa, ktora
wykonywała prace sprzątającej. - Dawniej - byloby to
niemożliwe.

Byłem kiedyś - jako dziennikarz - na rozprawie. Facet
ukradł w sklepie aparat fotograficzny. Sędzia pyta go
"Czemu pan to zrobił?'". Gość odpowiada: "Gdybyście
mnie nie złapali - sprzedałbym aparat i miał na
jedzenie. Zostałem złapany, więc trafię do więzienia.
Czyli tak czy siak wiedziałem, że dzięki tej kradzieży
nie będę głodny".

Zalogowałam się specjalnie dla Ciebie, bo swietnie
napisałeś. Bardzo dobry, prawdziwy wiersz. O czymś
niezwykle ważnym. To ogromny problem, niestety w
naszym kraju ludzie z chorobami psychicznymi mają
straszne kłopoty nie tylko z jakimkolwiek
zatrudnieniem, ale i z dostępnością do dobrego
lekarza. Psychiatrów niewielu, szpitale przepełnione.
To bardzo trudna praca, z ludźmi dotkniętymi tego typu
dolegliwościami. Uwazam, ze nie wolno ich wykluczać,
nie wolno udawać, ze nie ma problemu. Przede wszystkim
nie trzeba się bać, a nauczyć słuchać. W większości
przypadków schizofrenicy sa niezwykle inteligentni lub
obdarzeni jakimś talentem. Miałam dwóch kolegów i
koleżankę (dośc dawno) i mimo uciążliwości, gdy
choroba się nasilała(co zwykle miało miejsce, bo
odstawiali leki), mile wspominam te znajomości. Były
ciepłe, niepospolite, inspirujące. Miejmy nadzieję,
ze coś w tym kierunku pójdzie ku lepszemu. Dobrej Nocy
Wiktorze.

Refleksja sama się nasuwa po przeczytaniu
treści.Dobrej nocy życzę.

Poruszająco. Jak śpiewała Anna Geerman
"Człowieczy los nie jest bajką, ani snem.
Człowieczy los jest zwyczajnym, szarym dniem."
Miłego wieczoru:)

Poruszająco. Jak śpiewała Anna Geerman
"Człowieczy los nie jest bajką, ani snem.
Człowieczy los jest zwyczajnym, szarym dniem."
Miłego wieczoru:)