Świadek

"Nie ma dotkliwszej boleści, niźli dni szczęścia wspominać w niedoli." There is no greater sorrow than to recall happiness in times of misery. (ang.) Alighieri Dante

I tak przez życie kroczę powoli
I tak miłości świadkiem i smutku
Czy ktoś mi kochać siebie pozwoli?
Wśród ignorancji, uczuć swawoli

I niby w porządku wszystko stanęło
I niby strasznego się nic nie dzieje
A jednak w głowie mej ciężkiej błysnęło
I znowu płaczę już się nie śmieję

I co z tą Polską tą ukochaną?
I co z mym światem, tym upragnionym?
Nadzieje mi znowu wiotką stargano
Żywić się muszę smutkiem wznieconym

I tak na powrót pogrążać się zdaje
W otchłaniach mroczności swego umysłu
I niby w depresję wciągnięty zostaje
A gdzieś tam w głębi znów szczęście zabłysło

Wciąż będę od nowa swą siłą frymarczyć
By smutkom ofiary na powrót dostarczyć
I w labiryncie głębokim błąkać przez życie
A niby ciągle zmienić pragnę się skrycie!

autor

TomekJ82

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-01-30 11:31:15

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie