Świadomość

Całują się
Idą pod rękę
On poprawia jej szalik
Ona uśmiecha się kącikiem ust

Obok idzie samotna
Szalik starannie zawiązany
Nikt jej go nie poprawi
Musi liczyć na siebie

Wraca do domu
Patrzy w lustro
Smutne oczy
Szybko się odwraca

Podchodzi do kanarka
Mówi mu o całym dniu
A ten się tylko gapi
Niemądrym ptasim okiem

Samotna myśli o psie
Może on więcej zrozumie?
Jednak dociera do niej
Że nic nie zastąpi Tego Człowieka

autor

Aniella

Dodano: 2008-02-10 00:58:56

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie