świat....

jest tak egoistycznie w siebie zapatrzony
zaangażowany
gdzie nie spojrzę
świat

w lesie
kinie
knajpie

on mnie nawozi
sobą mnie użyźnia

ciągle mu mało
wciąż łaknący wiedzy
o sobie

pragnący komplementów

ten mój za oknem
ma kilka tatuaży
papierosa w ustach

szkocką w dłoni

niekiedy bywa krwią poplamiony
czasem rozbawiony
i całkowicie niezrozumiały

staje przeciw mnie
w wojnie o moją duszę

staje przeciw sobie

nie dostrzega moich
o nim myśli

nocami wychodzi przez balkon
wraca nad ranem jak dziwka
kładzie się obok

mój świat
w którym wędrówka
jest mi świątynią

szukanie - znalezieniem

olśnienie duszy - religią

idąc, nie potykamy się o góry
lecz o malutkie kamienie

autor

Bedal

Napisany: 2016-02-09 Dodano: 2016-02-09 19:04:38

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie