ŚWIAT BEZ CIEBIE

Kiedyś myślałam, że świat bez Ciebie będzie szary, smutny, zatopiony w morzu łez...
Ale... - idzie wiosna
ptaki śpiewają jak co roku.
Marzec nie jest polem bitwy natury,
słońce nadal jest słońcem, nie zmienia się w czarny okrąg rozpaczy.
Niebo jak głębia najczystrzych oceanów błękitem zalewa ziemię
- czasem błotnistą, czasem jasną, suchą ciepłą - ale nie dlatego że odszedłeś.
Wiatr nadal szepcze mi do ucha ukochane wiersze, które niegdyś mu czytałam.
Deszcz nie pada wtedy, gdy ogarnia mnie smutek.
Noc nie jest obliczem strachu przed samotnością - jest pamiętnikiem,
stroną wspomnień o Tobie - jest gęsta, czarna, ciężka, podziurawiona gwiazdami.

Wszystko jest takie jak dawniej,
a życie nie płacze dlatego, że Ciebie nie ma.
I jeżeli wszystko jest harmonią.
I jeżeli nic się nie zmienia.
To po co porównywać Ciebie
do wiatru, słońca,
nocy i świtu,
do lata, zimy, jesieni, wiosny,
do gwiazd, deszczu, nieba...
Przecież istnieją bez Ciebie.
Przecież jesteś tylko człowiekiem...

A moje serce?
- wszystko w nim usycha.
Powiedz... - czy umiem pomieścić w sercu świat...?

autor

zabaj

Napisany: 2000-03-18 Dodano: 2004-12-22 10:24:39

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie