Świat między szufladami.
Między szufladami,
od deski do deski
przeczytałem świat
mój - poukładany.
Ponoć jest tu spokój
i czas na milczenie.
Drewniane echo komody
jak melodia na trąbce.
Wszędzie dookoła
światy wspomnień,
celofanowe upominki
po kolorach oczu.
Twój stary sweter,
jak w sarkofagu,
czeka na lepszy czas,
by połknąć twe ciało.
Jestem twardy jak dąb,
nie pada na mnie deszcz
i prawie już zapomniałem,
że miałem kiedyś imię.
autor
nikt
Dodano: 2009-11-17 11:59:02
Ten wiersz przeczytano 661 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
W szufladach mozna wiele pochowac, trzeba je
sporadycznie przewietrzyc.
To, co w szufladach to jedno, ale jest jeszcze ten
świat między szufladami, poza nimi
Ciekawie poprowadzony temat.
podoba mi się wiersz Dzień po dniu mija a ja wciąż
czekam w szufladzie wspomnień +
smutkiem i melancholią dzisiaj w beju zawiało to ta
pogoda... wiersz ciekawy
Świat może i poukładany, a w myślach i w uczuciach
chaos, szczególnie czuje się to w środkowej części
wiersza. Nie tkwij między szufladami... układaj swój
świat na nowo. Tak trzeba... Pozdrawiam.
dzisiaj jest czas sentymentalny...jak na zamówienie
wszyscy popadają w nostalgię..
czasami w takiej szufladzie znajdujemy stracony
czas...
szuflady mają swoje tajemnice im głębiej tym bardziej
ukryte ... :)
Zagubiony w codzienności, daleki od miłości?!