Świat tak się zmienia na gorsze
Dla wszystkich, którzy wiedzą o czym „mówię”.
Któż z nas ludzi młodych
jest dziś patriotą?
Moje otoczenie wokół
dowodzi że niewielu.
Dlaczego zmiana taka zaszła?
Dawniej przyrodę kochano,
piękne zielone pola, kwitnące kwiaty
szanowano.
Nie jestem bez winy, sama idę szlakiem tych
ludzi, bo za kim tu podążać gdy już nie
wiadomo
Kto dobry a kto zły?
Co czarne? co białe?
Nie wiem już co prawdziwe, a co złudne.
A to drugie częściej niż pierwsze się
zdarza.
Złudne... są dzisiejsze obyczaje,
świat stał się wygodny; ja o innej wygodzie
marzę;
by usiąść pod drzewem zdrowym i wielkim.
O wszystkim zapomnieć, żyć w szczęściu.
Siedzieć tak na trawie zielonej i miękkiej,
i pisać... pisać dużo, jakie życie jest
piękne i powietrze czyste. Chciałabym
bardzo by tak było naprawdę.
Komentarze (14)
To prawda, że chyba dziś młodzi z tym patriotyzmem są
lekko na bakier,
dziś liczy się wyścig szczurów, gonitwa za lepszym
autem czy mieszkaniem, a przecież są jeszcze inne
ważniejsze wartości, poza betonową dżunglą, przyroda,
spędzanie czasu na jej łonie chociażby do takowych
należą.
Podoba mi się Twoja dojrzała refleksja Julio.
Miłego dnia życzę:)
Jak dojrzałe postawiłaś pytanie!!
Mało kto z dorosłych potrafi odpowiedzieć na nie.
A że twoje pragnienia są tak naturalne i piękne,
niechaj świadczy widok jaśniejącego słońca, plusk w
strumyku czystej wody
i śpiew ptaków bez końca.
bo za kim tu podążać gdy już nie wiadomo
Kto dobry a kto zły?
najważniejsze słowa tego wiersza są otwartym pytaniem
Za GabiC - refleksyjnie, ładnie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Refleksyjnie, ładnie.
Dobrego dnia:)
Czytelny przekaz. Msz powoli bo powoli, ale rośnie
świadomość społeczeństwa, że o środowisko należy
zadbać. Miłego dnia:)
:)
Ekowiersz
Łączę się z Tobą Julko w upodobaniu, ktore tak pięknie
wyrazilaś w ostatnich wersetach.
Serdecznosci:)
Witaj.
Moim zdaniem swiat staje sie piękniejszy, tylko ludzie
zmieniaja się, co niektórzy stają się wprost bestiami,
bogatymi bardzo bestiami, z którymi nie ma jak
walczyć, mogą kupić cały świat, ale to nasza wina, bo
pozwoliliśmy im do takiej potęgi urosnąć.
Pozdrawiam.
Bo się wszystko ze wszystkim miesza, a my to łykamy.
Pojęcia znaczą to, co ich użytkownik w nie sobie
wymyśli - absurd. Utwór skłania do namysłu. Ciekawe
ujęcie tematu.
Młoda idealistka, ja też kiedyś taki byłem, ale życie
wyrwało mi skrzydła. Teraz już nawet nie marzę, tylko
egzystuję, żeby mi tylko naturę zostawili. Ale i to
zabierają, wszystkiego im mało.
Miłego wieczoru Julio.
Kiedyś napisałam wiersz pt. "Apel w sprawie natury" :)
też tak bym chciała, ale wszystko się zmienia. Dziś
wartością jest pieniądz, nie Ojczyzna.