Świat usnął

„Świat usnął”

Świat usnął, utulony miękkością kołysanki wiatru,
Tańczące drzewa nucą swe ponure pieśni ,
Spragnione wody kwiaty oczekują błogiego deszczu,
Nadciągające chmury przynoszą złe wieści:

Świat usnął, gwieździste niebo zapłakało rzęsiście,
Świat usnął, pokryty zwiewnością tkaniny mglistej,
Świat usnął, by nie zdradzić swej tajemnicy nikomu.
Świat usnął, podnosząc ciężkie powieki po kryjomu.

Świat usnął, srebrzysty księżyc spogląda na ziemię,
Mrugające gwiazdy kipią radosnym uśmiechem,
Czarne jak smoła kruki zwiastują cierpienie,
W oddali przenikliwy pisk odbił się monotonnym echem:

Świat usnął, gwieździste niebo zapłakało rzęsiście,
Świat usnął, pokryty zwiewnością tkaniny mglistej,
Świat usnął, by nie zdradzić swej tajemnicy nikomu.
Świat usnął, podnosząc ciężkie powieki po kryjomu.

Świat usnął, świetlisty grom rozdarł niebo wpół,
Tańczące języki ognia pożerały w spokoju drzewa.
Świetlisty grom wygryzł w wilgotnej ziemi głęboki dół,
Wijący się jak wąż ku górze dym radośnie zaśpiewał:

Świat usnął, gwieździste niebo zapłakało rzęsiście,
Świat usnął, pokryty zwiewnością tkaniny mglistej,
Świat usnął, by nie zdradzić swej tajemnicy nikomu.
Świat usnął, podnosząc ciężkie powieki po kryjomu.

autor

Waldorf

Napisany: 2003-05-02 Dodano: 2004-09-30 14:04:37

Ten wiersz przeczytano 4502 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie