Świat zapomina

Ludzie nie chcą już czytać,
O marzeniach, myślach, o smutkach.
Nie te czasy widać, rozumiem.
Zostali nieliczni, co wciąż ich wzrusza,
ten język, co cichnie w XXI tłumie.


Ludzie już nie chcą myśleć nad myślą
poety, co jak w kotle miesza składniki.
Nie te czasy widać, niestety.
Zostali nieliczni, co wciąż są wierni
poezji i pragną znać zdanie poety.


Człowiek się gubi powoli.
Choć przekonany, że odnalazł drogę,
wielki znawca życia w swej roli.
Odnalazł ją, lecz tylko w połowie.


A poeta? Uśnie jak dzień po wrzaskach,
nie zdążysz zwrócić uwagi,
nie zdążysz odczuć powagi.
Ze zginął następny, że to świata porażka.

autor

Paweł

Napisany: 2004-09-12 Dodano: 2004-12-18 15:05:31

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie