Światło

dedykuję dla mojej jedynej milosci....

Pustka w mym sercu, pustka w głowie....
wbity wzrok w oddalony punkt..... nieistotny.... ja nieobecy.
Przytłumiony starym, czarnym scenariuszem, starym i nie aktualnym, który zgasił we mnie światło zwane miłością, światło niewidzialne ludzkim okiem także mym..... piszac kolejny scenariusz, światła dalej nie było, bylo śladowe poczucie winy, że ktoś cierpi, że w tym rozdziale siedzi pesymista którego role odgrywam ja......
Przy kolejnym scenariuszu schemat był ten sam... pustka i smutek..... ciemność...... mimo, że zewnętrznie grałem.... dobrze grałem..... do scenariusza między kartkami dopisał się potomek.... emanował poteżnym światłem które dało mi ulgę, lecz nie takie światło którego ja szukalem..... wnet pojawilaś się ty..... poczułem iskre,tylko delikatną iskre.... dlaczego? sam nie wiem.... będąc osadzonym w kolejnym scenariuszu iskra od ciebie opadła do mojego suchego na wiór serca i pojawił się płomyk..... który z czasem stał się płomieniem najjasniejszym z możliwych..... lecz ty już grałaś swoją role.... lecz grałaś role w spektaklu pełnym bólu i łez, łez dla mnie tak drogocennych i jednocześnie znienawidzonych.... często oddalałem wzrok nie ingerujac w nie swój film.... czujac żal i przygnębienie..... Któregoś dnia ktoś wymieszał kartki z obu scenariuszy, czy celowo? nie wiem.... grajac z tobą w tej pieknej baśni... światło jest wręcz rażące, cudowne, ciepłe.... lecz wokół ciebie są same pryzmaty które skutecznie rozpraszaja moje światło..... mimo to świece dalej w nadziejii, że stopie tę warstwe i przyjmiesz mą miłość.....

autor

silverwind

Napisany: 2017-08-30 Dodano: 2017-08-30 18:57:56

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie