Światło w Eremie

Jest świt, ale jeszcze drzemie,
budzi mnie dzień,
Zapalam lampkę w Eremie.
Powoli wstaję, prostuję nogi,
jaki piękny jest świat! Boże drogi.

Wychodzę na zewnątrz,
mokra trawa pieści me stopy,
widzę zawiązane na polu siana snopy.

Kawałek dalej jest mała kaplica
w której modlę się sam na sam.
Czuję miłość płynącą z krzyża,
bije tam blask Chrystusowego oblicza.

Nie liczę godzin, dni
ani lat, które minęły w tym Eremie,
myślę ile przede mną jeszcze
pustelniczych chwil.

Każda z nich cenna,
dla mnie trud to niedaremny,
to samotności droga,
która prowadzi mnie do Boga.

autor

lew Judy

Dodano: 2009-08-02 10:37:44

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie