Swiatlo za rogiem

Gdy ciemność się staje Twym najlepszym przyjacielem
A światło się staje Twym najgorszym wrogiem
Znaczy to że straciłeś nadzieję
Lecz światło wciąż jest za rogiem
Tak wyznaczone nam by w ciemności się utopić
Tak wyznaczone nam by nienawidzieć światła
Byśmy pózniej nie mogli kpić
Z nadzieji która kiedyś zgasła
Byśmy dojrzeli wreszcie że tak nam przyznaczone
Że pierw by latac upaść trzeba nisko
I pod koniec nad lądem w góre wzbić głowę
I poczuć że nadzieja znów jest blisko
A jak już w zasięgu ręki bedziemy mieć znów nadzieję
Poczujemy to piekno wysuwając skrzydła szeroko
Pokochamy bardziej te nasze ciemne koleje
Ucieszone będzie nasze smutne oko
Smutne przez wspomnienia
Smutne przez przeszłość
Lecz uśmiecha się szukając znieczulenia
I uśmiecha się łzawiacym spojrzeniem patrząc w przyszłość
Bo czym by była radość bez smutku
Czym by była wiara bez nadzieji
Do przodu kulejąc powolutku
Z łzawiącym pełnym uśmiechu okiem naprzód kolejnej koleji
Gdyby wszystko było światlem
Gdybyśmy smutku nie znali
Test przez który przejść mamy byłby zwykłym kłamstwem
Tak jednak możemy się siłą woli i wiarą przed Bogiem pochwalić

autor

IskierkaOKS

Dodano: 2009-11-16 17:14:44

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie