światy równoległe...

świecie niepoznany tajemny i cichy
w pyle zatopiony przejrzysty w szkła toni
mieszczący się w kropli słonej łzy niemocy
ukryty przed wzrokiem jako piórko w dłoni

schowane gdy wiatru porywy je gładzą
aby unieść ciało kruche pod obłoki
świecie niepoznany maleńki w strukturze
czuję się przy tobie jakbym był bezokim

nie nie lekceważę lęk pod twoje stopy
bezmocą nadziei otulam świat cały
kark nagiąć w wielkości istoty nieznanej
która w pył rozbija życia twarde skały

Boże wspomóż w walce tych co jeszcze wczoraj
kolosami w własnych oczach się jawili
dziś mierność swą kruchą na szalę jestestwa
w poczuciu przegranej w modlitwę ukryli

Dla wszystkich tych, których dotknęła pandemia koronawirusa...

autor

niezgodna

Napisany: 2020-03-24 Dodano: 2020-03-25 00:00:00

Ten wiersz przeczytano 770 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie