Świątynia

moja świątynia
zarosła zwiędła winoroślą –
upadłe owoce
podaje ustami
cierpkim słowem


w ogrodzie
czarne róże
kłaniają się
ściągając
wielopłatem
porwanej bibuły
fałszywie kapelusze


połamane drzewa
gipsem okładam
i wczorajszą gazetą
z prognozą
na wyznaniową suszę

zamykam usta
tego niemego miejsca
skrzypiącą żalem furtką
nie naoliwioną uczuciem kłódką
i przerdzewiałym
dziurawym kluczem

przy sercu trwa
zawieszony na szyi

autor

Kraina Latarek

Dodano: 2005-07-31 17:29:58

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie