o świcie
o świcie
lubię miasteczka w świetle poranka
gdy nie do końca świt przetarł szlaki
gdy jeszcze lekka mgiełka otula
obrzeża domów nocy tajniki
zdaje się wtedy że słowem jednym
obudzić można uśpiony pejzaż
słońce wysuwa uśmiech swój pierwszy
choć przeznaczenia odbioru nie zna
gdzieś szyba zalśni odblaskiem ciepłym
zdumienie szeptu echo przyniosło
krzyk dzikich ptaków przerywa ciszę
za chwilę pośpiech wyciągnie krosno
autor
Maryla
Dodano: 2009-08-21 06:54:08
Ten wiersz przeczytano 5133 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
dzień się budzi, w twoim miasteczku i wierszu -
ciekawie