O świcie...

ładnie namalowany świt - pełen optymizmu i ciepła
obrazek :)

Lekki wiersz na dzień dobry, maluje uśmiech na twarzy
optymizmem.

Twoje wiersze są pełne uroku, masz swój wypracowany
styl i tak trzymaj.Ciepły , pelen barw wiersz, super!

Witaj cieplutko! Otwieram stronke, by czytac cie z
rana...i znajduje cieplo, ktore towarzyszy mi w ciagu
dnia! To przeciez tak wiele. Dziekuje Marylko. Jestes
mistrzynia pogody, ciepla i usmiechu.

hmm...budzące się słonce ...freria barw na niebie
uświadamia ,jak bardzo przyroda jest piękna.,a Ty to
zjawisko opisałaś ciekawie w wierszu...

Zgadzam sie z Eloise dałaś mi chociaż chwile
wzruszenia swoim barwnym obrazem, może dzieki Twoim
słowom poczuje się choć odrobinę lepiej

Ładny wiersz... ale u mnie ciągle niebo pochmurne...
Dodajesz jednak otuchy.

Przeczytałam wiersz i wyjrzałam przez okno - prawdę
piszesz Marylo!

Świy ma swoją magiczną moc, ładnie to ujmujeszw swym
wierszu, mnie się podoba.

Najpiękniejsze są pierwsze minuty świtu.
Ten właśnie przełom pomiędzy dniem a nocą. Pięknie to
opisałaś. Gratuluję.

Nic dziwnego też że tak szybko uśmiech też na mej
twarzy zagościł - ile radości i optymizmu, którego tak
nam wszystkim potrzeba.
Jak zawsze czyta się jednym tchem, zachowany rytm -
wszystko super !

Dobrze taki wiersz przeczytać z rana, od razu lepiej
patrzy się na nowy dzień.
Miękko i rozpromieniająco.

obudzic sie tak pieknym switem i tego nie poczuc to
grzech...slonce kladzie wszedzie barwy lata radosc
wiec i my radujmy sie ...piekne przeslanie

I niech sie stanie wedlug slowa Twego...
Maryla, jak zawsze maluje piorem zamykajac cieplo,
spokoj i blogosc w swoich wierszach.