święci pańscy, idzie wiosna !
paluchami drzew wiatr podarł szarość
opadły cień stratował łaty
przyszyte do rowów
ogłuszony promieniami
biały koń
zrzucił marcina
w lustra niebieskie
okruchy na szczęście
w spłowiałych trawach pogrzebał
zbudzona ze snu agnieszka
rozwiesza dzwoneczki nad polami
chichocze z pogańskiej marzanny
co lodowatym nurtem szarpie
jeszcze przezroczyste brzegi rzek
autor
Magda-Lena
Dodano: 2010-03-11 12:03:02
Ten wiersz przeczytano 1033 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Treść wiersza w pewnym sensie wyraża oznaki wiosny
Prosze mnie źle nie zrozumieć naprawdę wystarczy tu w
tym wierszu tytuł "Idzie wiosna" Bo moim zdaniem do
czego można tu przykleić "święci pańscy"
witaj wiosno i ja już na nią czekam...niestety i mnie
zima w pełni .pozdrawiam..
ciekawe metafory , prawie bajkowa sceneria , wiersz
bardzo dobrze się czyta
Hmm..to już wiem, dlaczego "jedno imię z dwóch"..i
kiedyś wiersz "na bejowej ziemi"..Bardzo
ładny..Pozdrawiam.. M.
Gdzie idzie? Chyba nie do nas. A wiersz interesujący.
Czekamy na wiosnę z niecierpliwością. Pozdrawiam.
witaj,wszystkie znaki na niebie i na ziemi wskazują,
że idzie wiosna! :-))
Serdecznie pozrawiam.
Rany! naprawdę idzie wiosna :)
oby jak najprędzej do nas zawitała, pstryczka w nos
zimie dała...ciekawie napisany wiersz...pozdrawiam
Chyba każdy wypatruje wiosny, a ona tuż, tuż. Podoba
mi się Twój wiersz - jesteś dobrą obserwatorką.
już niedługo panowanie marzanny się skończy...
...i ja na wiosnę oczekuję...niech mą duszę raduje...
pozdrawiam serdecznie
ciekawie opisany powrót wiosny