ŚWIĘTA FIGURKA
U boku pola, blisko dróżki
Stoi Święta Figurka
I nic nie mówi.
Ludzie pokłon Jej oddają ,
Naszego Ojca i Matkę Bożą pozdrawiają .
Przy Tobie ludzie się zbierają ,
W modlitwie, pieśni łaski wypraszają .
Figurko Święta-
Choć wiekiem się postarzałaś,
Zawsze ludziom nadzieje dawałaś .
Blaskiem Swym świecisz ,
W nocy i w dzień .
Ludzie o Ciebie dbają ,
Jesteś w kwiatach pięknie ubrana.
Dobrze, że Święta Figurko
W tym miejscu stoisz.
Parę słów szczerych z serca .
Dusza się oczyszcza z grzechu ,
Ciało wnet lżejsze się robi .
Boże i Ty Matko Boża ,
Mniej nas w opiece.
Chroń nas od wszelkich żywiołów
Święta Figurką .
Wiersz jest poświęcony Świętym Figurkom,
które spotykamy przy drogach.
Komentarze (4)
Ladny wiersz ku czci, ale czy my mamy wierzyc w Boga i
Swietych, czy w figurki?
Znam wiele takich przydroznych figurek,a kazda z nich
ma swoja fascynujaca historie.Jedna podobno ochronila
cala wies przed spaleniem,inna ta na zakrecie ciagle
poobijana czuwa nad podroznymi,ta trzecia zostala
wyremontowana w podziece za szczesliwy powrot meza.
Panie Januszu,dobrze ze Pioru napisal ten wiersz.
Swiete Figurki przy drogach postawione przywracaja
ludowi wiare i nadzieje na modlitw spelnienie.
Pozdrawiam cieplutko z daleka.
Szczera, prosta wypowiedź. Może więcej w tym prozy ale
cenię sobie takie teksty. Dziękuję i Pozdrawiam