w świetle zdarzeń
w naszej cywilizacji wznoszą się wolne
wiersze,
spisane przez zniewolonych - w smutku -
piękne;
w tęsknicach, z okruchów podjętych z
ziemi.
w naszej cywilizacji wiersze ogranicza
tylko
metrum pluszczącej wody. w naszej
cywilizacji
Bóg słucha modlitwy Bułata. porusza struny
-
wszystkie, aż pęka serce. rozkłada szeroko
ramiona,
by z miłości konać. a potem powstać
personifikacją
wolności (słońce szkicuje półcienie;
nocą
półksiężyc zwija się z zazdrości o
temperaturę światła).
w naszej cywilizacji jesteśmy pewni, nie w
pełni,
wersetów czekających wśród gwiazd,
a dziennikarze piszą na czarnym tle
"je suis Charlie".
Właśnie znalazłam piosenki - już po spisaniu tego tekstu: https://www.youtube.com/watch?v=pZgGWBpxu-8 , https://www.youtube.com/watch?v=zX4ZmWb_eDo
Komentarze (55)
Wracam tu z kolejnych Twoich /w świetle zdarzeń 2/ i
zastanawiam się, ile odsłon jeszcze, ile twarzy i jak
okrutnych, jest w stanie "wyprodukować", sprokurować
ludzki egoizm...
Dziękuję, Jaro. :)
Dobrze napisane . Zmusza do refleksji . Pozdrawiam .
I ja pozdrawiam, wandaw :)
Bardzo mocne przesłanie zatrzymuje na dłużej
Pozdrawiam serdecznie :)
Tomku, dziękuję, że się zatrzymałeś.
Pozdrawiam. :)
jakże zatrzymujący
i skupiający uwagę tekst...
pozdrawiam pięknie:)
Dziękuję Wam, Dziewczyny :)
Bardzo ciekawy wiersz.Pozdrawiam.
Rozciągnęłam się kosmicznie-:)))
/naszej cywilizacji jesteśmy pewni, nie w pełni/-
zabieram tę frazę, bo dla mnie to jest kwintesencja
dla różnych kontekstów/ także z tego wiersza/
Ukłon za niebanalnie przedstawionego Okudżawę,
którego też słucham namiętnie,zwłaszcza w wykonaniu Ż.
Biczewskiej.
Racja, aga :)
I z tej racji, że zajrzałaś, dziękuję :)
w świetle zdarzeń tego świata
powiedzieć wypada
ze w naszej cywilizacji - dożyliśmy czasów, że - nikt
nie ma racji.
Dzięki, Ajw :)
Bardzo ładnie operujesz słowem :)
Witaj Klemo.
Dziękuję :)