Świetlisty Księżycu !

dlaczego księżycu się do mnie uśmiechasz?
pokazujesz mi gwieździsta drogę jasna
Ty wiesz lepiej co mnie tam czeka
a jednak tędy każesz iść drogą,
mówisz nie zwlekaj, nie uciekaj
myślisz że dobry to pomysł powierzyć ci serce?
a jeśli się mylisz, to czy znów cie przeklnę
wiem że jest mi dobrze przy nim,
lecz czy to mądre powierzać mu swe myśli, czyny?
rozsądek podpowiada i trawy, kwiaty szepczą
abym nie kochała, ducha nie oddawała, bo zrani,
o wielka przestrzeni! to mnie onieśmieli
nie mogę siebie kłamać, ty jeden znasz me serce
chciałabym to wyznać lecz nie mogę, nie chce?
co mam począć świetlisty blasku ?
by nie stracić twego poklasku,
czy wtulić się w jego ramiona?
czy serce swoje pochować ?

patrzącym w gwieździste gołe niebo nocą, rozmarzonym duszą w rytm grających owadów

autor

Joanna Ganczarska

Napisany: 2008-06-14 Dodano: 2008-06-14 00:05:51

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Monolog Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie