św.Teresa i przyjaciele
Złoty promień biegnie Teresie z Awila
Jak wielobarwny motyl muśnięciem słońca
Złoty promień słońca w muśnięciu motyla
Złote promienie struny lutni palcami
potrąca
Złoty promień słońca - twarze jaśniejące
Bieleją od słońca bożego odbicia
Uderza swym gorącem i w kwiaty pachnące
Zwielokrotnionego jak echo przez naturę
życia
Ciała to nie krzepi, lecz promieniem złotym
uskrzydla
I stawia gdzieś na czubie oceanu
Kreśli zachodu lazuru złote malowidła
Tak jak o poranku w Zmartwychwstanie Pana
Komentarze (3)
Pięknie o św. Teresie napisałeś - nawet Freud, mimo,
że nazywał ją patronką histeryczek stwierdził, że była
"kobietą obdarzoną geniuszem i wybitnymi zdolnościami
praktycznymi".
I mnie urzekł wraz z radoscią jaką w sobie niesie
Piękny wiersz, pochwała świętej... Przekazy mówią, że
w czasie snu św. Teresa unosiła się, niech i twój
wiersz się unosi jako gloria dla świętej...