SYMFONIA PRZEKLĘTEGO

cień
błąka się po twarzy
kropla spływa
pomiędzy wargami
zatrzymuje się
na końcu ostrego kła
i spada w czerń

dźwięki dochodzą gdzieś z oddali
wyraźne jakby tuż zza rogu

wszędzie dokoła szary mrok

nim wzejdzie słońce
schowa się w ciemność
ciemny byt
przeklętego

odwieczna walka
światła i ciemności
co noc budzi się żeby posiać
strach
i pożądanie

i zmrozić krew
przed uwiedzeniem kolejnych
dam

autor

Roc

Napisany: 2007-10-01 Dodano: 2007-10-16 18:28:20

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie