SYNOGARLICE

Tak by mogło wyglądać przebudzenie się po drugiej
stronie.

Terez już nie wiem, istniał, czy nie istniał?Smutno i
spokojnie.Często jesteśmy samotni wśród tłumów.W
wierszu nie tylko temat dobry, ale także ładne
metafory.

.."Na cień dany bezwolnie przez nie, jak każdy
przedmiot. ..bo cienie rzucają istniejący." W
tym momencie pojął swe położenie jakże odmienne od
wolnych i szczęśliwych synogarlic, samotny nie czuł w
sobie ani grama życia.

Wstrzasajacy wiersz ...obraz samotnosci czy smierci
poza swiadomoscia...pozdrawiam

....do wszystkiego mozna się przyzwyczaić...nawet do
samotności...

Smutno żyć w takiej samotności...

Obraz ten poruszył mnie, ponieważ ostatnio z powodu
zaistniałych zdarzeń, mam powody do rozmyślań w
klimacie podobnym jak Twój wiersz...Wstrząsający dla
mnie...

Przerażająca wizja samotności... Pośrodku normalności,
mijających i mijanych tłumów... Udany wiersz.
Pozdrawiam.

obraz przerażającej samotności...gdy obok cienia brak

Samotność podobna śmierci, gdy niezauważani,
traktowani jak powietrze, które samo bez cienia...
Mądry wiersz, porusza trafnością metafory, jej pozorną
prozaicznością... Pozdr.

czasami tak jest jesteśmy w tłumie ludzi a tak
naprawde nie ma przy nas nikogo samotny człowiek to
człowiek mający poczucie że nie jest już nikomu
potrzebny czyli tak jakby juz nie istniał-ładny
wiersz-pozdrawiam

Wizja człowieka który odszedł ale nie jest tego
świadomy jakby po śmierci Wiersz bardzo sugestywny bo
nieraz stan taki jest gdy brakuję radości życia
-słońca.Bardzo dobry w słowie i klimacie +