Syreny

Przysiadłem kiedyś całkiem sam
na skale.
Ja i syreny.
Nie bały się wcale.
Ogony srebrzyste
Przegranych marzeń
Płetwy rozłożyste
Niedoszłych zdarzeń.

Włosy falują cichym
natchnieniem
I usta szepczące smutnym
wetchnieniem
Oczy
otchłani żalu niezgłębione
W piersi serce
kamienne, niewzruszone.

Ich śpiew mnie upaja
zabija ich śpiew
Władczynie oceanów, mórz,
ryb i mew
Nagle
me serce
smutek, żal, ból czuje
Bo oprócz mnie nikt
syren nie widuje.

...

autor

lady daisy

Dodano: 2006-09-28 22:57:23

Ten wiersz przeczytano 888 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie