SYZYF

Przy biurku w pokoju
W trudzie i znoju
Siedzi poeta stary
Długa broda wielkie bary

Siedzi sam i pisze
Nic nie przerywa cisze
Zapisuje coś od nowa
Zamyślona Jego głowa

Pisze wiersze czystą krwią
W których wszyscy ludzie tkwią
Zapisuje pierwszą zwrotke
Lecz nie stawia nigdy kropke

Wielką stronę wten przewraca
Pierwsze słowo znów zatacza
Składa wyraz do wyrazu
Nie przestanie ani razu

Pisze wiersze bez ustanku
O zmierzchu i poranku
Gdy już zwrotka jest gotowa
Wten zaczyna znów od nowa

autor

Bune

Napisany: 2003-11-07 Dodano: 2004-09-25 11:51:58

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie