Szafir spojrzenia
areira
W szafirze ich spojrzenia
śmierci krwawy zew
ich myśli i czyny są moimi
oni są częścią mnie
Zrodzeni z zemsty pragnienia
nienawiści spojrzenia
skryci w mej duszy otchłani
sprowadzają śmierć i zniszczenie
skazując mnie na zatracenie
uwolnione z uczuć więzi
Przepędza je
świetlisty promień
nieugaszonego miłości żaru
W mym sercu
zagłuszają go nieprzerwane
mej przeszłości nie rozproszone
mroki
autor
cieńanioła
Dodano: 2011-04-05 12:36:28
Ten wiersz przeczytano 524 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
No podpisuję się : " mym " i " mej " brzmi bardzo
archaicznie ale wcale nie uwzniośla - wcale ! Wygląda
to bardzo śmiesznie .
Ale wiersz jest ogółem dobry .
tylko nie ''mym sercu, mej przeszłości, mej duszy''.
treść tak, ale zaimki - nie.
Wiersz ma mocną dramaturgię. Pozdrawiam.