Z szafy wspomnień

I ja mam w pamięci rzeczy, które kiedyś kupowało się z
wielkim trudem. I do dziś je pamiętam.
Pozdrawiam ciepło :)

Ciepło, z sentymentem do dziecięcych lat, z
docenieniem miłości matczynej.
Pozdrawiam

Dziękuję nowym gościom za ciepłe przyjęcie wierszyka.
Miłego wieczoru wszystkim:)

Kiedyś było biedniej, ale normalniej: ludzko,
uczuciowo,
cieplej...
Szanowaliśmy te ubrania
(szyte przez mamy, ciocie, babcie), które przechodziły
ze starszych na młodszych. Były dobrze wykonane, więc
służyły długo.
Przyjemnie wspomnieć tamte czasy. Dziękuję Ci Anno :)

Sorry, zwrotka winna tak wyglądać:

Choć szafy już nie ma, wspomnienia zostały,
z tych dawnych dziecięcych, cudownych lat,
gdy matki w co mogły nas w to ubierały,
jak wielce różni się od nich dzisiejszy świat.

Jak się człek w pisaniu śpieszy to diabeł się cieszy.

Choć szafy już nie ma
wspomnienia zostały,
z tych dawnych dziecięcych, cudownych lat,
gdy matki w co mogły na w to ubierały,
jak wielce różni się od nich dzisiejszy świat.

Dzięki Twojemu fajnemu wierszowi wróciły wspomnienia.
Czas cofnął się prawie o sześćdziesiąt lat. Wstawało
się o piątej rano, biegiem na stację, przez pięć lat
jazda pociągiem do Technikum Ekonomicznego, ciuchy po
ojcu - kolejarzu, przerabiane przez kochaną babcię.
Także w takich bawiłem się na balu po zaliczeniu
matury. Serdecznie pozdrawiam Anno życząc miłego
wieczoru :)

Przypomniałaś mi swoim wierszem lata dzieciństwa i
mamę, która szyła dla mnie i dla mojego rodzeństwa
wszystko- spodnie, sukienki i okrycia wierzchnie.
Super wiersz.

Przypomniałaś mi Krzemanko o ciuszkach, które szyła mi
mama. Co to była za radość, gdy z kupionego spod lady
jeansu uszyła mi spodnie, potem czerwone! dzwony, a
nawet sukienkę na studniówkę, a trzeba Ci wiedzieć, że
była nauczycielką i z szyciem miała niewiele
wspólnego. Czasy zmuszały do zdobywania wielu
umiejętności...
Dziękuję za ten wiersz i przeniesienie w czasie :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję serdecznie krzemanko ...

Cieszę się Krzychno, że wierszyk przywołał Twoje
wspomnienia. Miłego wieczoru:)

Witaj Aniu:)

Mnie tata szył spodnie i kożuszki a mama robiła swetry
na drutach.Nikt nie miał takich rzeczy.A jakie
oszczędności:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję Teresko za wgląd i opinię. Miłego wieczoru:)

Może teraz sukienki bardziej kolorowe, ładniejsze...
ale spod sztancy. Tamte były jedyne w swoim rodzaju i
szyte z miłością.

Pozdrawiam

Miło mi Ropuszko, że wierszyk przypadł Ci do gustu.
:) Szwendam się Kaziu jedynie po tej stronie i nie mam
Facebooka.
Miłego wieczoru Dziewczyny:)

Oczywiście, że wpadnie (adresik proszę)Masz Facebooka?

Dzisiejszym wierszem przypomniałaś mi moja jakże
radosna młodość... mimo powojennej biedy:)
pozdrawiam:)