Szamanka

Dalej, jak najdalej uciec pragnę,
Nie zatrzymuj mnie,
Ja tu nie pasuje i dobrze o tym wiem,
Lecz gdzie moje miejsce tego nie wiem wciąż,
Pomóc mi w tym może tylko jeden ktoś,
Nie jest to matka ani kochanka, przyjaciel też odpada,
Jest to nieznana nikomu szamanka i jej roślina zaczarowana,
Oddam się jej całkowicie, porwie mnie w podróż daleką,
Aż w trzeci się wymiar udamy, świat duszków trochę poznamy,
Me zwierzę mocy na wspólnej drodze napotkamy w jedności się z nim zbratamy,
Polecimy nad wielkimi wodami, przez wioski praprzodków pognamy,
Indian, Pogan, Leśnych stworów niesamowitą wiedzę pochłaniamy.
Bolesne wspomnienia blokujące mnie wciąż, Wyrwie bez wątpienia,
Zmieniając w pył drobniutki rozrzuci gdzieś w oddali,
Pożarte przez Byty wieczyste znikną bezpowrotnie,
A ja się narodzę znów jak noworodek nie skalany,
I zrozumiem w końcu ten świat po którym tak twardo stąpamy,
Wracając wnet z podróży przepełniony wspólną inteligencją,
Z której niemal znikomo korzystają nasze rozdęte dumą rozumy.
Tak mi noc przeminie w tajemniczym rytmie bębnów.

"tropicieli prawdy"

autor

auuutsaiderr

Napisany: 2014-12-10 Dodano: 2014-12-10 10:58:48

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie